πολιτικάντηδες οι οποίοι ζουν στις βιλάρες τους και όταν κυκλοφορούν έχουν μαζί τους δέκα αστυνομικούς ο καθένας.
Η Αθήνα έγινε Ισλαμαμπάντ και ουδείς συγκινείται. Μας κλέβουν, μας ληστεύουν, μας σκοτώνουν και δεν γίνεται ποτέ κάτι.
Τα ΜΜΕ, πλην των blogs, αποκρύπτουν το μέγεθος της εγκληματικής δράσης των ξένων. Δεν μας λένε την καταγωγή των εγκληματιών για να μην γίνουμε ξενοφοβικοί, λέει.
Μας έκαναν να φοβόμαστε να μιλήσουμε μη τυχόν μας αποκαλέσουν ρατσιστές.
Τι μας μένει λοιπόν; Δυο πράγματα βλέπω.
Να εγκαταλείψουμε την χώρα για να σωθούμε ή επιτέλους να αντιδράσουμε. Έστω με μια διαδήλωση. Μια μαζική διαμαρτυρία. Κάτι τέλος πάντων. Να σηκωθούμε από τον καναπέ. Να φωνάξουμε ότι δεν πάει άλλο.
Τι περιμένουμε να μπουν από το παράθυρο και να μας σφάξουν πρώτα; Για το όνομα του Θεού, είναι δυνατόν να μαζευόμαστε χιλιάδες και να κάνουμε συγκεντρώσεις και πορείες για τις ποδοσφαιρικές ομάδες και για κάθε άλλο γεγονός άνευ ουσιαστικής σημασίας για την ζωή μας και να μην κάνουμε το παραμικρό για το γεγονός ότι φεύγουμε από το σπίτι το πρωί και δεν ξέρουμε αν θα επιστρέψουμε το βράδυ;
Αν δεν αποφασίσουμε πάντως να κάνουμε κάτι ως πολίτες θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
