Διατρέχοντας τα οποιαδήποτε καθεστωτικά ΜΜΕ του «συνταγματικού
τόξου», αυτό το οποίο θα διαπιστώσουμε ως κυρίαρχη τοποθέτησή τους πάνω
στο ζήτημα της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης είναι ότι οι παράνομα
εισερχόμενοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν την Χώρα μας ως ένα τόπο
διέλευσης, με πραγματικό τους σκοπό να πάνε στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές
χώρες. Ως εκ τούτου, θεωρούν ότι το μεταναστευτικό ζήτημα δεν θα πρέπει να μεγιστοποιείται ως προς τον προβληματικό του χαρακτήρα, αφού αυτό το οποίο προΐσταται ως ανάγκη είναι ο τρόπος διαχείρισής τους, έτσι ώστε να γίνει η ταυτοποίηση τους και η προώθηση τους προς τις χώρες που επιθυμούν.
Αυτό το σκεπτικό, όμως, βασίζεται στο υποθετικό σενάριο και ότι οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν την διάθεση να δέχονται τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που προωθούνται από την Ελλάδα εντός των δικών τους συνόρων. Κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν ισχύει (όχι πια τουλάχιστον), καθώς οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις στις χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης κατέστησαν την συνέχεια της υποδοχής επιπλέον μεταναστών απαγορευτική προοπτική για τα κυβερνώντα κόμματα, για εμφανείς λόγους πολιτικής αποδυνάμωσης τους και διευρυμένης λαϊκής δυσαρέσκειας εναντίον τους.
Με δεδομένο, λοιπόν, το «μπλοκάρισμα» χιλιάδων ταλαιπωρημένων ανθρώπων στα σύνορά μας με τα Σκόπια, βλέπουμε ήδη ότι όλοι αυτοί επιστρέφουν στην Αθήνα, με ναυλωμένα πούλμαν, τα οποία προφανώς και χρεώνονται στην ήδη παραφορτωμένη πλάτη των Ελλήνων φορολογούμενων.
Αλήθεια, τι πιστεύει κανείς για τις χιλιάδες απεγνωσμένων ανθρώπων οι οποίοι αποτυγχάνουν στην προσπάθεια τους να περάσουν τα Ελληνικά σύνορα; Ότι αυτή τους η αποτυχία θα τους «νουθετήσει» έτσι ώστε να αποφασίσουν να γυρίσουν πίσω στις χώρες τους; Ή μήπως αυτό το οποίο τελικά θα συμβεί να είναι να εγκατασταθούν σε μόνιμη βάση στην Αθήνα και σ΄άλλα μέρη της Χώρας, επιτείνοντας ακόμη περισσότερο το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης;
Σε κάθε περίπτωση, η φαιδρή όσο και επικίνδυνη λογική της πολιτικής των «ανοιχτών συνόρων», του «καλοδεχούμενοι οι μετανάστες» και όλων των υπολοίπων γνωστών συνθημάτων, που η κυβέρνηση και οι λοιποί συνοδοιπόροι ενός ψευδεπίγραφου «ανθρωπισμού» έχουν λανσάρει ως απάντηση στον ερχομό ολοένα και περισσοτέρων λαθρομεταναστών στην Χώρα μας, οδηγεί σε καταστάσεις οι οποίες σε λίγο καιρό θα είναι μη αναστρέψιμες.
Με μια κυβέρνηση εντελώς ανεύθυνη και ανίκανη, παγιδευμένη πλήρως στις ξεπερασμένες διεθνιστικές ιδεοληψίες της, και με ένα αμέτρητο αριθμό απελπισμένων ανθρώπων, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται εδώ παγιδευμένοι μη έχοντας «στον ήλιο μοίρα», ο φόβος για έκρυθμες καταστάσεις είναι, δυστυχώς, κάτι πολύ παραπάνω από πιθανές.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
