Κάθε πιθανολογούμενη κατάσταση, ως σενάριο, έχει κάποια γενεσιουργά αίτια.
Μετά –και την κατ ουσία και πραγματικότητα- ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδος (που μέχρι τώρα έχει εξωραϊσθεί από τους πολιτικούς που δεν επιθυμούν να γνωρίζει ο λαός την αλήθεια), ίσως βρεθούμε αντιμέτωποι με μία «ανεξέλεγκτη εξέγερση».
Ως αιτίες για ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι εξής:
Η μία –εσωτερική- είναι η τρομερά απειλητική ανεργία, η οποία όχι μόνο δεν περιορίζεται αλλά επεκτείνεται με πρωτοφανή καλπασμό και αφορά στην ποιότητα της ζωής των Ελλήνων τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά και την δεύτερη ας την ονομάσουμε «εξωτερική – εισαγόμενη» και είναι η παράνομη μετανάστευση.
Και οι δύο αυτές αιτίες –ως γενεσιουργά χαρακτηριστικά της πιθανολογούμενης «εξέγερσης» οφείλονται στην κατά συρροή και κατ εξακολούθηση ανικανότητα των υπευθύνων λειτουργών στο να χειρίζονται αποτελεσματικά διάφορες καταστάσεις που επηρεάζουν αμέσως ή εμμέσως το αποτέλεσμα.
Χωρίς να υπάρχει πρόθεση να κρίνουμε τις διαδικασίες και τις διεργασίες στον χειρισμό των υποθέσεων έχουμε την υποχρέωση σαν άτομα μεμονωμένα αλλά και σαν πολίτες ενός κράτους πολιτείας να ασχοληθούμε με το αποτέλεσμα –ήδη σε δυσμενή εξέλιξη-το οποίο θα προκύψει.
Για λόγους καλύτερης απεικόνισης της κατάστασης θα αρχίσουμε από τη δεύτερη αιτία.
Οι θλιβεροί και δύστυχοι παράνομοι μετανάστες –και δεν φταίνε αυτοί
για το χάλι τους, αλλά οι άλλοι –όσοι- υπεύθυνοι λειτουργοί που τους
άφησαν και τους ανέχτηκαν να βρίσκονται στη χώρα, έχουν μια ιδιάζουσα
ψυχοπάθεια και ανάλογες συμπεριφορές.
Βρίσκονται σε μια χώρα με «δημοκρατικούς θεσμούς, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, αποκήρυξη της ξενοφοβίας που γι αυτούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτε ή που τους βολεύει να κάνουν τα όσα θέλουν χωρίς κανένα ουσιαστικό κολασμό.
Έχουν μάθει από εμπειρία ότι έχουν δικαιώματα χωρίς να έχουν υποχρεώσεις. Δεν πρόκειται να σεβαστούν αυτά που τους παρέχονται, ιδίως όταν βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης και δυστυχίας. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν πεινάσουν ακόμη περισσότερο θα εγκληματήσουν με άνεση και χωρίς δισταγμό. Στην καλύτερη περίπτωση, αν θελήσουν και μπορέσουν να τους πιάσουν θα τους φυλακίσουν.
Έτσι θα έχουν εξασφαλίσει αυτόματα τροφή, στέγη, ιατρική περίθαλψη και συνθήκες που είναι ονειρικές σε σχέση με τις χώρες απ όπου προέρχονται. Φυσικά όλες αυτές οι «παροχές» έχουν κάποιο κόστος το οποίο, βέβαια, είναι σε βάρος των Ελλήνων που φορολογούνται βαρύτατα και με τρόπο ληστρικό και χωρίς καμία ανταπόδοση.
Ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός των παρανόμων μεταναστών αυξάνει
γεωμετρικά, προς τον αριθμό τους, τις εγκληματικές πράξεις που θα
διαπράττουν. Οι μηχανισμοί πρόληψης και καταστολής εγκλημάτων
υπολειτουργούν εξ αιτίας μη ύπαρξης ικανών πόρων (χρήματα, άνθρωποι,
μέσα) και εξαιτίας της ψυχολογικής κατάστασης των λειτουργών αυτών των
υπηρεσιών.
Επιπρόσθετα
το πολιτικό σύστημα χρησιμοποιεί και διαθέτει τους πλέον ικανούς
αυτών των υπηρεσιών στην πρόληψη και καταστολή εγκληματικών διαθέσεων
σε βάρος των πολιτικών και «άλλων σημαινόντων προσωπικοτήτων» όπως
και στον εντοπισμό και αποκάλυψη «σκανδάλων» τα οποία εξυπηρετούν
αφάνταστα πολύ στον αποπροσανατολισμό των πολιτών από τα πραγματικά
προβλήματα που τους ταλανίζουν και τις καταστάσεις που τους απειλούν.
Η συνεισφορά των παρανόμων μεταναστών στα του κράτους είναι μηδενική
ενώ η απορρόφηση από τους πόρους του κράτους εξαιρετικά σημαντική. Η
παραμονή τους στη χώρα αποτελεί μια «εν δυνάμει εθνική απειλή» και
έχουν συνειδητοποιήσει τον τρόπο με τους οποίους θα τους χειριστεί το
πολιτικό σύστημα: δηλαδή με «χάϊδεμα» για όσα κακουργήματα
επιτελέσουν.
Μακάρι η χώρα να είχε τη δυνατότητα να προσφέρει καλύτερη ζωή σ’
αυτούς τους ανθρώπους που διαπράττουν πράξεις που δεν θα διανοούνταν
καν να διαπράξουν στην Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και
αλλού. Δεν υπάρχει όμως αυτή η δυνατότητα τη στιγμή που το πολιτικό
σύστημα ακρωτηριάζει βάρβαρα τις συντάξεις φτωχών ανθρώπων.
Άρα κάτι πρέπει να γίνει εφαρμόζοντας το περιλάλητο «εδώ και τώρα».
Οι απλοί αγρότες λένε κάτι που είναι σοφό: αν υπάρχει στο χωράφι σου
φίδι το διώχνεις ή το σκοτώνεις πριν σε δαγκάσει, αν σε δαγκάσει ό,τι
και να κάνεις μετά είναι αργά.
Αυτή τη σοφή ρήση φαίνεται ότι δεν μπορούν να την κατανοήσουν οι
πολιτικοί –που κύριο μέλημα τους είναι να κρατηθούν με νύχια και
δόντια στην εξουσία προκειμένου να πλουτίζουν, και προτιμούν να
κόπτονται υπέρ των δημοκρατικών θεσμών και να μας ενοχλούν αδιάντροπα
με φανταιζί φληναφήματα.
Αναρωτιέται όμως κάποιος: ποια είναι αυτή η δημοκρατία που προστατεύει
τον κακοποιό που κακοποιεί τον νομοταγή Έλληνα πολίτη;
Μπορούμε να πούμε ότι σήμερα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού
τελεί υπό την κατοχή παρανόμων αλλοδαπών μεταναστών, οι οποίοι
διαμορφώνουν το δικό τους κώδικα συμπεριφοράς –με την ανοχή των
αρχών- και κατέχουν περιοχές. Αν κάποιος εντρυφήσει στο γεγονός
αυτός είναι πιθανό να βρεθεί σε κατάσταση παράκρουσης, εκτός και αν
είναι Έλληνας πολιτικός.
Τι θα έκαναν όμως αυτοί που έχουν τη δύναμη να πάρουν μέτρα, αν βίαζαν
την γυναίκα τους, την κόρη τους, αν κακοποιούσαν τη μητέρα τους;
Θα άλλαζαν άραγε την αντίληψή και τη στάση τους;
Πάντως όσο κι αν τους φυλάει το σύστημα που «έκτισαν» ποτέ δεν θα είναι πλήρως ασφαλείς!
Η δεύτερη αιτία μια πιθανολογούμενης και ανεξέλεγκτης εξέγερσης είναι η
κατάσταση –καζάνι που βράζει- στην οποία βρίσκεται μεγάλο μέρος του
Ελληνικού λαού και ην οποία διατηρείται και πρόκειται να γίνει
χειρότερη.
Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα οριοθετείται από τα ακόλουθα:
-Καλπάζουσα και μη ελεγχόμενη ανεργία
-Έλλειψη ελπίδας, οράματος και προοπτικής
-Ένα σύστημα δημοσιονομικής διακυβέρνησης τελείως αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο που δημιουργεί απίθανες διελκυστίνδες που απαγορεύουν την πρόοδο
-Ληστρικές φορολογικές επιδρομές που εστιάζονται και στοχεύουν στις αδύναμες τάξεις οι οποίες δεν μπορούν να αποφύγουν το «πλιάτσικο» και τις απάνθρωπες αφαιμάξεις
-Ανίκανοι και αδίστακτοι πολιτικοί με νοοτροπία «κοτζαμπάσηδων» Όλα αυτά –και πολλά άλλα- έχουν θέσει το μεγαλύτερο μέρος του λαού σε μια κατάσταση προσωρινής αδράνειας. Είναι πλέον θέμα χρόνου πότε θα αναδυθεί το ζωώδες και πανίσχυρο αίσθημα της επιβίωσης. Ταυτόχρονα θα προκύψουν και άλλες «στάσεις», «διαθέσεις» και «συμπεριφορές» οι οποίες ίσως θα είναι πρωτόγνωρες για έναν λαό που για πολλά χρόνια έζησε σε μια κατάσταση πλασματικής ευδαιμονίας σπαταλώντας δάνεια που τώρα έγιναν απαιτητά.
Ο λαός αυτός –με απόλυτη ευθύνη των πολιτικών- έγινε ένας
λαός νωθρός και καθόλου ανταγωνιστικός στις διεθνείς αγορές παρά τα
κελεύσματα των καιρών που ήταν εμφανή.
Το ξεβόλεμα των Ελλήνων –στο μεγαλύτερό τους ποσοστό- θα λειτουργήσει, μάλλον, σαν ένας σπινθήρας για μια φωτιά.
Επειδή όσο τα πράγματα χειροτερεύουν και η αλαζονεία των πολιτικών
κορυφώνεται και επειδή όσο τα πράγματα χειροτερεύουν τόσο περισσότερο η
σύγκριση της ποιότητας ζωής μα το παρελθόν θα είναι ενοχλητική μέχρι
βασανιστική και προτρεπτική σε κινήσεις.
Βέβαια συνεχίζουν ακόμη τα «σκυλάδικα», τα «αθλητικά», και τα
«κοσμικά» να μην απειλούνται από τη δυστυχία που διακατέχει τον κόσμο
αλλά και αυτά αρχίζουν να παίρνουν την κατιούσα και προς το
«περαιούσθαι» για μεγάλη λύπη των ανθρώπων του «σκότους».
Για τους «πολιτικούς» κάθε αντίδραση είναι ένα «θαύμα» που κρατάει
τρείς μέρες. Μετά έρχεται κούραση και δεν μπορεί να υπάρξει μια
συνέχεια και συνέπεια από μη σωστά και συνετά καθοδηγούμενες μάζες.
Τα αστικά κέντρα είναι αυτά που έχουν πληγεί από την κατάσταση που
επικρατεί. Στα μικρά μέρη και τα χωριά η κατάσταση δεν είναι τόσο
αισθητή. Άρα τα αστικά κέντρα θα αποτελέσουν τον πυρήνα της
αντίδρασης.
Το πολιτικό σύστημα –ως εξουσία- δεν πιστεύει ότι απειλείται. Ίσως
έχει δίκιο και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πολλά και σωστά. Όμως
ποιος περίμενε στον κόσμο την πτώση της ΕΣΣΔ, την πτώση του Καντάφι
στην Λιβύη, τα γεγονότα στην Αίγυπτο, την πτώση του πανίσχυρου Σάχη
στο Ιράν, την αλλαγή στην Ρουμανία, την Βουλγαρία και τόσα άλλα που
συνέβησαν, ακόμη και όταν απολάμβαναν την προστασία μεγάλων δυνάμεων,
ή θα συμβούν τις επόμενες μέρες;
Βεβαίως υπάρχουν σκοπιμότητες και εξαιρετικά σκοτεινές διαδρομές αλλά
ποιος μπορεί να αποκλείσει το απρόσμενο γεγονός και ότι κάτι παρόμοιο
θα μπορούσε να συμβεί και στην Ελλάδα;
Δυστυχώς, θέσεις σαν κι αυτές που παρουσιάζονται δεν δικαιώνονται παρά
μόνον «κατόπιν εορτής». Και μια τέτοια «εορτή» καλύτερα είναι να
την προλάβουμε για να την αποφύγουμε παρά να τη ζήσουμε.
Το μέλλον –δυσοίωνο- και η τύχη –απρόβλεπτη- της Ελλάδας είναι στα
χέρια ανίκανων, αντιπαθών και αναξιόπιστων, υποκριτών, πολιτικών. Οι
Έλληνες έχουν, πλέον, πολύ λίγα να ελπίζουν και πολλά να φοβούνται.
