Σχετικά με την ανάτηση Επιτέλους! Έφοδο στην Columbia έκανε η ΕΛ.ΑΣ.
Η παρανομία, η πείνα και η εξαθλίωση ορισμένων συνανθρώπων μας, κυρίως αλλοδαπών, έχει αυξηθεί επικίνδυνα τον τελευταίο καιρό. Συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι η αύξηση της βίας σε κάθε της μορφή.
Τα καθημερινά περιστατικά στις αστικές περιοχές, αλλά και στην περιφέρεια, αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο. Είναι τόσα, που θα χρειαζόταν ένας αστυνομικός να προστατεύει δέκα με είκοσι ανθρώπους, για να μπορεί να τους εξασφαλίσει την ποθητή ασφάλεια.
Ανέφικτη κι ουτοπική μια τέτοια απαίτηση εκ μέρους μας. Επομένως, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τυχόν περιστατικά, τα οποία ίσως να τύχουν στον καθένα μας, θα πρέπει να έχουμε εκ των προτέρων μελετήσει τις κινήσεις μας για κάθε μια περίπτωση χωριστά.
Επειδή δεν είμαι ειδικός, δε δικαιούμαι και να δίνω συμβουλές. Γνωρίζω δε πολύ καλά, ότι οι συμβουλές εκνευρίζουν τους νέους αφάνταστα. Απλώς θα σας περιγράψω το δικό μου τρόπο σωτηρίας σε πρόσφατο γεγονός.
Βρισκόμουν σε θέση παρκαρίσματος. Διαπιστώνω, πως έρχεται μηχανάκι με δυο αναβάτες. Περιμένω να περάσει η μηχανή, για να ξεκινήσω τους ελιγμούς. Αντί να περάσουν όμως, με χτυπούν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και περιμένουν την απερίσκεπτη ανακλαστική μου κίνηση.Διαπιστώνω από τον καθρέπτη, πως έχω να αντιμετωπίσω αλλοδαπούς.
Βλέποντας, πως δεν κατεβαίνω, έρχεται ο συνοδηγός και προσπαθεί να μου ανοίξει την πόρτα. Η ασφαλισμένες πόρτες του αυτοκινήτου, πάντα το κάνω αυτό μηχανικά πια εδώ και καιρό, τον εκνεύρισαν περισσότερο. Άρχισε να χτυπά τζάμια και πόρτες με μανία. Τότε απλώς έφυγα!
Ηρωικό δε θα ήταν να κατέβω! Εξ΄άλλου λίγες μέρες αργότερα, δυο νέες κοπέλες στο Ν.Ηράκλειο, έζησαν τον ίδιο τρόμο με αλλοδαπούς, από τον οποίο γλίτωσα εγώ.
Οι επόμενες κινήσεις μου καθ΄όλα νόμιμες, υποχρεωτικές και δικαιωματικές.
Παιδιά, ούτε οι φωνές,ούτε οι κραυγές έπιασαν τόπο για την έφοδο στην Κουλούμπια. Μην αυταπατάστε! Εδώ και δυο χρόνια γίνεται προσπάθεια κι αποτέλεσμα μηδέν.
Για να δούμε αποτέλεσμα θα πρέπει να γίνονται ότι οι κινήσεις τις οποίες έκανα εγώ.
Αφού μου επιτέθηκαν οι ...Αλή-Μπαμπά στις 19/11, πήρα τηλέφωνο πρώτα στο αστυνομικό τμήμα Αγίας Λαύρας κι ανέφερα το γεγονός.Την επομένη, 20/11,έστειλα επιστολή διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.Στις 23/11 την κοινοποίησα σ΄όλα τα κόμματα. Δεν επαιτούσα. Απαιτούσα. Στις 24/11 έγινε η έφοδος. Τόσο απλά.
Συμπέρασμα: Καλές οι δημοσιεύσεις και οι καταγγελίες στα blog αλλά με ανωνυμίες και κραυγές δε γίνεται τίποτα.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο απευθύνομαι στο μπλογκ αυτό είναι, το ότι ασχολείται με την εγκληματικότητα και πιστεύω, πως το διαβάζουν αρκετοί και κυρίως νέοι.
Τώρα, με τόσα που είπαμε, να αθετήσω το λόγο μου και να δώσω μια συμβουλή? Καλές οι καταγγελίες στο διαδίκτυο, αλλά είναι καλύτερες εκεί που θα πιάσουν τόπο.
Πρέπει να μάθουμε, πρωτίστως, να απευθυνόμαστε εκεί, όπου πραγματικά θα μας εξασφαλίσουν την ασφάλεια.Έχουμε το δικαίωμα να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας αλλά πάντα ενυπόγραφα.Οι ανώνυμες καταγγελίες, τις οποίες βλέπω να αναρτώνται στα διάφορα μλογκς, θεωρώ πως είναι κακόβουλες, υστερόβουλες και άνευ πραγματικού αντικρίσματος. Για να μπορέσουμε να βοηθηθούμε, πρέπει και μεις με τον τρόπο μας να βοηθήσουμε τους διασώστες μας.
Επ΄ευκαιρία και, επειδή το σωστό πρέπει να επιβραβεύεται, θέλω δημόσια να ευχαριστήσω το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, για την άμεση και αποτελεσματική του ενέργεια.
Επίσης τις ίδιες ευχαριστίες θα αποδώσω και στο Δήμο Αθηναίων, ο οποίος αμέσως καθάρισε το χώρο της Κολούμπια, μετά την αποχώρηση των αλλοδαπών.
Σημείωση: Δεν υπογράφω, αφού δεν έχει καμιά αξία η δημοσιοποίηση του ονόματός μου. Εκεί, όπου έπρεπε να υπογράψω, η υπογραφή μου, όπως και όλα τα άλλα στοιχεία μου είναι άκρως αναλυτικά.
