Η είδηση όπως περιγράφεται σε συστημική ιστοσελίδα είναι η εξής: “Εξιχνιάστηκε από την Ασφάλεια Αττικής η ανθρωποκτονία 47χρονου υπηκόου Μπαγκλαντές, που διαπράχτηκε στις 11 Αυγούστου 2016,
εντός καταστήματος ψιλικών που διατηρούσε στον Άγιο Παντελεήμονα. Σημειώνεται ότι το θύμα είχε βρεθεί στον ημιώροφο του καταστήματος, με τα χέρια και τα πόδια του δεμένα ενώ ο λαιμός του ήταν περιτυλιγμένος με ζώνη παντελονιού και σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση ο θάνατος προκλήθηκε συνδυαστικά από κακώσεις προκληθείσες από αμβλύ όργανο, ταυτόχρονα με βασανισμό με αιχμηρό αντικείμενο και επακόλουθο στραγγαλισμό.
Όπως προέκυψε δράστες της ανθρωποκτονίας είναι τρεις υπήκοοι Μπαγκλαντές, ηλικίας 26, 28 και 30 ετών, οι οποίοι συνελήφθησαν χθες (24 Αυγούστου 2016), με εντάλματα σύλληψης του αρμόδιου Ανακριτή, στο πλαίσιο ποινικής κακουργηματικής δικογραφίας, που σχηματίστηκε σε βάρος τους για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, της ληστείας και της παράβασης του νόμου περί όπλων”.
Συμπατριώτες του, λοιπόν, δολοφόνησαν τον άτυχο μπαγκλαντεσιανό για λίγα ευρώ. Η αποκάλυψη της ταυτότητας των δραστών μάλλον θα στενοχώρησε τους γνωστούς επαγγελματίες ανθέλληνες και “αντιρατσιστές”, οι οποίοι προφανώς θα προτιμούσαν να παραμείνει ανεξιχνίαστη προκειμένου να αποδώσουν στην δολοφονία, ως συνήθως, “ρατσιστικά κίνητρα”.
Γι' αυτό, άλλωστε, και η είδηση της αποκάλυψης της εθνικότητας των δραστών πέρασε στα “ψιλά” της ενημέρωσης. Αν ο δράστης ήταν Έλληνας, θα απέδιδαν αμέσως στην πράξη του “ρατσιστικό” χαρακτήρα, λες και όλα τα εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος αλλοδαπών από δράστες ελληνικής καταγωγής δεν μπορούν να συνδεθούν με άλλες παράνομες ενέργειες, όπως π.χ. δοσοληψίες.
Δεν το συζητάμε καν τι γίνεται όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και το θύμα είναι Έλληνας, ενώ ο θύτης αλλοδαπός. Εκεί “δεν πρέπει να γενικεύουμε τα πράγματα”, “είναι μεμονωμένο περιστατικό”, “μην καλλιεργούμε την συλλογική ευθύνη” κ.τ.λ., με το περιβόητο “ρατσιστικό κίνητρο” να απουσιάζει πλήρως.
“Πολύ κρίμα” για τις πολιτικές... ερωμένες των πακιστανών, των μπαγκλαντεσιανών, των αφγανών κ.τ.λ., οι οποίοι έχασαν μια ακόμη ευκαιρία να διαδηλώσουν στο γνωστό στυλ “τρεις και ο κούκος” και να επιχειρήσουν να δικαιολογήσουν την θλιβερή ύπαρξή τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
